Միչիգանի համալսարանի հետազոտողները ներկայացրել են արտադրական հաստոցների արտադրողականության բարձրացման նորարարական մոտեցում՝ հիմնված թվային երկվորյակի օգտագործման վրա, գրում է Tehkult-ը։ Ըստ IEEE Access-ում հրապարակված ուսումնասիրության՝ այս մեթոդը թույլ է տալիս օպտիմալացնել հաստոցների սնուցման արագությունը՝ պահպանելով որակի ստանդարտները:
Միչիգանի համալսարանի մեքենաշինության, ինտեգրացիոն համակարգերի և դիզայնի պրոֆեսոր Չինեդում Օկվուդիրը նշել է, որ հաստոցների տեղադրման ավանդական մեթոդները պահանջում են փորձնական մեծ ժամանակ կամ պահպանողական մոտեցում, որը սահմանափակում է արտադրողականության ներուժը: Նոր մեթոդը հիմնված է գիտական մոտեցման վրա՝ թույլ տալով հաստոցներին ինքնուրույն օպտիմիզացնել կարգավորումները՝ հասնելու օպտիմալ աշխատանքի՝ միաժամանակ որակի պահանջներին համապատասխան:
Հետազոտողների կողմից մշակված ալգորիթմը հաջողությամբ փորձարկվել է տարբեր տեսակի հաստոցների, այդ թվում՝ 3D տպիչների և CNC մեքենաների վրա՝ կրճատելով արտադրության ցիկլի ժամանակը համապատասխանաբար 38%-ով և 17%-ով: Սա արտադրության արդյունավետության զգալի աճ է հատկապես զանգվածային արտադրության համատեքստում։
Այս մեթոդում օգտագործվող թվային երկվորյակը վիրտուալ մոդել է, որը մոդելավորում է իրական համակարգի վարքագիծը՝ հիմնված սենսորներից իրական ժամանակում հավաքագրված տվյալների վրա: Սա թույլ է տալիս ալգորիթմին հաշվի առնել հաստոցի ֆիզիկական բնութագրերը և արձագանքել շրջակա միջավայրի փոփոխություններին:
Մեթոդի հիմնական առավելություններից է անորոշությունը կառավարելու ունակությունը, ինչը հատկապես կարևոր է արտադրական գործընթացների համար: Հաստոցի ուսուցման և իրական ժամանակի տվյալների օգտագործումը թույլ է տալիս ալգորիթմը հարմարեցնել տարբեր պայմաններին և որակի պահանջներին:
Հետազոտողների կարծիքով՝ մեթոդի հետագա զարգացումը ներառում է դրա կիրառման ընդլայնումը հաստոցների այլ տեսակների վրա և ավելի բարդ անորոշության մոդելների ներդրում։ Դա հնարավորություն կտա առավելագույնս արդյունավետ օգտագործել նոր տեխնոլոգիաների ներուժը տարբեր ոլորտներում:
